สมัยพ่อหนุ่มๆ เรียนจบใหม่ๆ สมัยนั้นพ่อตูได้ไปทำเหมืองพลอยที่ จ.ตราด แม่ตูก็ไปเปิดคลีนิคที่โน่น เล่าให้ฟังว่าแถวนั้นกันดารโครต ของอะไรที่เอาไปจากกรุงเทพ ไม่ว่าจะเป็นยารักษาโรค น้ำขวด ขนม ถ้าสามารถแบกบุกป่าเข้าไปขายในเหมืองพลอยได้ก็กำไรบานเลย พ่อตูเล่าว่าย่าตูทำขนมต้นทุนชิ้นละ 1 สตางค์ เอาเข้าไปขายได้ชิ้นละ 1 บาท โอ้โห มันจะกำไรอะไรขนาดนั้น

สมัยนั้นพ่อเล่าต่อว่าต้องไปเช่าที่เพื่อทำเหมือง โดยได้ลุ้นทุกวันว่าวันนี้จะได้เงินล้านรึเปล่า ลองคิดกันดูละกันว่าสมัยที่ตูอายุประมาณ 4-5 ขวบ ค่าเงินบาทมันจะมากมายขนาดไหน ช่วงที่ทำพลอยอยู่พ่อว่า 4 วัน ก็ซื้อรถเก๋งรุ่นใหม่ได้เลยอ่ะ สุดยอดดดด แต่พอช่วงหลังๆ คนเริ่มเยอะ ขโมยเยอะ เริ่มยิงกัน บวกกับพลอยเริ่มน้อยลงบ้านตูถึงได้ย้ายมาอยู่ที่จันทบุรีแทน

พอดีจังหวะต้องไปงานแต่งงานอา เลยได้กลับไปเยี่ยมจังหวัดตราดที่เคยอยู่ ตูไม่ได้มาเป็นสิบปีแล้ว ทีแรกนึกว่าปะป๋าตูจะเอา อีซูซุ ดีแม๊กซ์ ไป ตอนมารับแทบซ๊อค นี่มันรถส่งของที่ใช้มาตั้งแต่สมัยตูอยู่ ม.3 นี่ โอ้วววว พระเจ้าจอร์ด งานนี้มีเหนื่อย ตอนขับเหลือบไปเห็นเลขไมค์สะสม วิ่งมาแล้วประมาณ 650,000 กิโลแล้ว บอกให้พ่อตูเปลี่ยนก็ไม่เปลี่ยน เดี๋ยวมันวิ่งครบล้านกิโลเมื่อไหร่เดี๋ยวจัดฉลอง

 เห็นสีรถเงาๆ งี้อย่านึกว่าใหม่นะ ทำสีไปรอบนึงแล้วทั้งคัน ก่อนหน้านี้กระดำกระด่างสมเป็นรถส่งของเจงๆ เส้นทางที่วิ่งไปก็ไปทางมอเตอร์เวย์ พอเข้าจันทบุรี - ตราด โห มีแต่ป่ากับสวน สองข้างทางนี่ นาน ๆ จะได้เห็นบ้านคนซักที ถ้ามาคนเดียวดึกๆน่ากลัวเหมือนนะ ทางช่วงตราดสุดตรีนเส้นถนนแทบไม่เห็น ฝนตกแถมอีกตะหาก ขับกลางคืนนี่แทบไม่รู้เลยว่าข้างหน้าเลี้ยวซ้ายหรือเลี้ยวขวา ต้องค่อยๆ ไป

ไปงานแต่งแต่ไม่มีรูปตู เซ็งเป็ด ลืมไปดันมัวแต่เป็นตากล้องให้อาอยู่  T-T

ตอนเค้าเรียก "เอ้า มาถ่ายรูปรวมกันหน่อย ญาติฝ่ายไหนมาถ่ายรวมกัน" จริงๆ รูปบนต้องมีตูด้วย น้าาาาาาาาาาา ฮือๆๆๆ  เสร็จจากงานแต่งก็ได้แวะไปเยี่ยมสวนลูกค้าที่ใช้สะเดา

 ปล.ปีนี้มังคุดรับซื้อโลละ 8 บาทเอง แต่ว่าแต่พ่อค้ารับซื้อเอาไปทำกำไรเพิ่มแค่โลละ 50 สตางค์ ปีๆ นึงก็กำไรเป็นล้านแล้วว่ะ ขายดีเจงๆ

จริงๆ อยากเล่าเรื่องวิธีการดูมังคุดด้วยนะ แต่... ช่างเถอะตูขี้เกียจเขียน (รูปเพิ่มเติมไปดูเอาใน gallery)

Flying-V'39  วันแรงงานแห่งชาติ ปี 2550 14.36น.

{moscomment}