กลับมาเมื่อวันเสาร์ที่ 27 ตุลาคม 2550 มาถึงสุวรรณภูมิตอนบ่ายสามโมง พักวันอาทิตย์ได้วันนึง วันจันทร์อยู่เวรที่ทำงานต่อเลย กว่าจะอัพรูป อัพวิดีโอคลิปหมดก็ใช้เวลาพอสมควร เคลียร์งานที่ไม่ได้มาทำตอนไปอังกฤษอาทิตย์นึง(จริงๆ ไม่ค่อยมีเท่าไหร่) วันนี้อยู่เวรคนเดียวพอจะว่างนั่งโม้เรื่องที่ไปเที่ยวเอ้ย ไปดูงานด้าน Security ชื่องานว่า RSA Conference Europe 2007 เค้าจัดที่ ExCel London ระหว่างวันที่ 22-24 ตุลาคม 2550 ที่ผ่านมา

(เห็นยิ้มๆ งี้เดินมาขาแทบหลุด เดินอากาศเย็นๆ ไม่เหนื่อยแต่ปวดขาชิบเป๋ง ปล.blog นี้มีหลายหน้านะคลิ๊กคำว่า "ต่อไป" ข้างล่าง)

ไปคราวนี้ถือเป็นการไปต่างประเทศครั้งแรกของตูเลย ขึ้นเครื่องบินก็ครั้งแรกซะด้วย ถามว่าตื่นเต้นไหม ถ้าเป็นความรู้สึกตูเฉยๆ เพราะว่าไปกะพี่ที่ทำงานอีกสองคนซึ่งช่ำชองการไปต่างประเทศรวมถึงการ สปีก สโป๊ก สเนคๆ ฟิ๊ซๆ กะฝรั่งด้วย (ถ้าโดนส่งไปคนเดียวคงซ๊อก)

ไม่ตื่นเต้นครับ แต่วันเดินทางขี้แตกครับ เข้าห้องน้ำหลายรอบ ตูละเซ็ง ขนาดจะขึ้นเครื่องแล้วในท้องยังปะทุอยู่เลย เหมือนร่างกายมันรับรู้เองตามธรรมชาติว่าเวลาที่อังกฤษ กะที่เมืองไทยมันต่างกัน ปกติจะต่างกัน 7 ชั่วโมง แต่ตอนไปเป็นช่วงที่เค้าปรับลดมาชั่วโมงนึงเป็นแบบ day light saving เลยต่างกันแค่ 6 ชั่วโมง ถือเป็นปัญหาที่ตูกังวลมากที่สุดในการไปคือการเข้าห้องน้ำ เพราะปกติจะขี้เป็นเวลา

หลังจากเช็คอินเรียบร้อย เข้าไปข้างในดิวตี้ฟรี อืมใหญ่ดีเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ เพราะที่ไปกันมีแต่ผู้ชาย มีตู พี่ที่ทำงานอีกสอง แล้วก็คุณปริญญา จากบริษัทที่เป็นคนออกค่าใช้จ่ายของทริปนี้ทั้งหมดอีก 1 คน (นี่ถ้ามีผู้หญิงมาด้วยคงจะหมดเงินตั้งแต่เครื่องยังไม่ขึ้นแน่ๆ)

ปล. คุณปริญญา นี่ถามไปถามมาเป็นรุ่นน้องคณะเรานี่เอง จบสาขา IT รุ่นแรก ฮา

พอไม่ได้ช๊อปปิ้งเวลาเลยเหลือเยอะ กว่าเครื่องจะออกตั้งตีหนึ่ง ไปหาไรกินกันดีกว่ามื้อแรก จะว่าไปแล้วเหมือนเป็นสัญญาณเตือนว่าอาหารฝรั่งแม่นไม่อร่อย เพราะลองสั่งแซนวิสไป แม่นมาชิ้นเบ้อเร่อเลย แถมรสชาดแม่นสุดตรีน เปรี้ยวอย่างเดียว แดกได้ครึ่งนึงเลยจิ้มแต่เนื้อไก่ข้างในกินแทน (กินอาหารตอนเที่ยงคืนครับ ท้องยิ่งจะระเบิดอยู่เป็นทุน)

เครื่องบินขึ้นแล้ว !!!! โดนขู่ซะเกร็งเลยว่า ตอนเครื่องบินขึ้นนี่น่ากลัว เอาเข้าจริงๆ แล้วเฉยๆ ไม่เท่าไหร่เหมือนนั่งรถทัวร์ แต่ที่ตูภาวนาว่าอย่าให้เกิดขึ้นมีสองอย่างคือ

1. โรคบ้านหมุนที่เคยเป็นกำเริบ
2. ปวดขี้ (อันนี้กังวลสุดๆ เพราะสำรวจห้องน้ำแล้วเล็กมากตูขี้ไม่ออกแน่)